09:35 - 
Okuyuculara..
Sana bunu yaptıran ufacık bir söz,bir olay ya da hayatını tamamen değiştiren ve ne yazık ki geri dönüşü olmayan bir kaza da (!) olabilir. Kim bilebilir, senin dışında..
Sonrasında artık eskisi gibi olmayacak hayatına adım atar, bir süre mutsuz, depresyon halinde olabilirsin, sakın korkma! Iyidir bu.. Çünkü zaman sonra yeni bir yol bulmaya,huzursuzluğuna çözüm aramaya başlarsın.. (Aydınlanma Çağı da diyebiliriz bu sürece..)
Yeni nefes yoluna başladığın anda yorgun hissedebilir, bunalabilirsin fakat öyle gariptir ki aynı zamanda yorgun hissettikçe cesaretlenir ve savaşına devam etmeye de çalışırsın. Eğer yeterince dirayetliysen yolun sonunda senden başka kimsenin anlayamayacağı hayatına kavuşursun.(Umarım şu an bunu okuduğunda vazgeçmemiş ve hala taş ayıklıyor ya da bana yeni hayatından gülümsüyor olursun.)
Asıl tuhaf olan ne biliyor musun? Onca yaşadığın zorluğa rağmen şöyle derin bir nefes alırken, kendinle gurur duyamayacak kadar yorgun hissediyor olursun. Hislerini geçiyorum, eğer varsa yorgun argın bir kac küçük his bunları da saklamaya, gösteriş budalası olmamaya ve mütevazi gözükmeye çalışırsın. Başarını, haklı gururunu ve hissettiğin tüm o özgüvensel duyguları insanların "ne de kibirli" bakışlarına maruz kalmamak ve tüm bu duyguların onlar tarafindan sömürülmemesi için kendi içinde gizlemeye çalışırsın. Ağız dolusu gülmek yerine,kendine engel olamadığın yandan gülüşlerini tercih edersin.
Ne kötü ! Kibirli ol demiyorum sana. Olma! Alcakgönüllülüğün erdem olduğu ve bencilliğin pis bir duygu olduğu ilkokul sıralarında öğretildi sana ve sen bunu zaten adın gibi biliyorsun..
Hayatının yolunda,zorluklardan geçip dayanamadığında ya da hayal kırıklığına yenik düştüğünde ağlamalarını, hüzünlerini zaten saklamaya çalışmadın mı?
Hangi tebrik cümlesi doya doya gülerek kabul edip, yandan gülüşlerine son verdiğinde sana kendini bencil hissettirebilir. Kendinle gurur duymaktan acizsen eğer insanlar seninle nasıl gurur duyabilir ve eğer iyi bir iş yapıyorsan nasıl örnek alınabilirsin.
Bu dünyada yeterince kötü,bencil,kendini beğenmiş başarısız ve hayatı boyunca parazit gibi yaşamış insan kendiyle saçma bir şekilde gurur duyuyorken, kendimi sormaktan alıkoyamıyorum sevgili okuyucu neden hala gizleniyorsun?
Gerçek duygular sahiplerini ne zaman bulacak bir fikrin var mı? Eğer yoksa hadi o zaman, gururunu giyin ve bencil olur muyum korkunu sahiplerine geri ver artık. Burdan bakınca söyleyebilirim sana, emanet giysiler ve büyük beden duygular seni olduğundan zayıf gösteriyor. Inanamazsin.!
Örnek alınmaya, başkalarına rehber olmaya ihtiyacın var.
Neden mi diyorsun?
Nefesinde boğulan ve nefes almayı bekleyen bu insanların, taş ayıklamanın o kadar da kötü olmadığına , hayal kırıklarının cesareti arttırdığına kendilerini inandırmaya ihtiyaçları var.
Toparlan!.
Emanet duygularını iade et, kendinle gurur duymaya ve başarını hissetmeye başla önce. Sonra da yeni yollara, yeni hayatlara ve hayallere elini uzat..
Eminim daha iyi hissedeceksin..
Sevgilerimle..