Zamanın birinde bir prens ve prensesin yaşadığına inanmıştın. Ve bir de kötü kalplı , bir şeylerin yaşanmasına engel yan karakterlere.. Ve sen farketmeden prens ya da prenses oluyordun. Aslında kimdin hiç düşünmedin.
Zamanın birinde iki sınırın olduğuna inanmıştın . Doğru ve yanlış . Seçim senindi fakat sen tam anlamıyla iyi oluyordun. Ve tüm hayatın boyunca, kötülere karşı mücadele ediyordun.. Düşünmedin hangisiydin?
Zamanın birinde gülümsemenin ve ağlamanın varlığına inanmıştın. Gülüyorsan kesinlikle mutluydun,ağlıyorsan da büyük bir probleme sahiptin.. Uluorta gülerdin fakat ağlarken saklanmaya ihtiyaç duyardın. Ve sen bunun nedenini hiç mi hiç düşünmedinn..
Zamanın birinde dostluğa ve ister istemez düşmanlığa inanmıştın. Dostların çoktu ve sen herkes tarafından sevilen kişiydin. Fakat dur düşmanın yoktu sana yanlış yapanlar vardı sen ise mağduruydun oyunun. Düşünmedin gerçekten mağduru muydun?
Zamanın birinde ölüme ve yaşama inanmıştın.. Sen yaşayandın ve en az 80yasında belki ölecektin. Ölüm sana ait değildi,yaşamın uğurlayan yüzüydün .. Asla uğurlanmayacaktın. Düşünmedin neden ölümü yakıştırmıyordun kendine.
Ve sonra zaman değişti..
Prens-Prenses hikayelerinin zihnine yapılan ulaşılmaz kişi çalışmalarının oyunu olduğunu öğrendin. Fakat geç kalmıştın. O kişi olduğuna tüm benliğinle inanıyordun artık.
Doğru ve yanlışın sınırlarını çok yanlış anlamıştın. Bencilliginin kurbanıydın çoğu kez. Ve buna doğru diyordun. Saçından tırnağına yanlışlarla doluydun oysa ki..
Içsel huzursuzluğunu bastırmak için daha çok gülmeye başlamıştın. Gülerken artık o kadarda mutlu sayılmazdın. Işin kötü tarafı sorunların boyunu aşmıştı fakat ağlama duygunu yitirmiştin. Yılda bir kez anca ağlayan o kişi artık gerçekten sendin.
Dost görünen insanlarla doluydu etrafın. (Belki sende -gibi görünendin) Seni sahiden seviyorlardı senle konuşurken.
Fakat arkanı dönmemeliydin. Unutma! Mağdur olan hiç bir zaman da sen değildin.
Kendinden duygu çaldın durdun.. Inanmadığın ölüm de intikamını aldı ve duygu hırsızlığı yaptığın gün buldu seni. Ve sen öylesine savunmasızdın..
Sonunda ise aslında **
Yanlış yerde yanlış kişiydin artık. Sen sen değildin ruhun ölmüş,yaşamın seni çoktan uğurlamıştı.
En önemlisi de sen bunu asla göremedin .
